Petar Lubarda – novo kadriranje

JU “Grad teatar” u saradnji sa Narodnim muzejom Crne Gore
Petar Lubarda – novo kadriranje
Povodom 50 obilježavanja 50 godina od smrti
Autori:

Filip Mikić, autor video-rada

Snežana Ivović, istoričarka umjetnosti i viša kustoškinja NMCG

Miloš Marjanović, istoričar umjetnosti i viši kustos JU „Muzeji i galerije Podgorice“

PETAR LUBARDA je rođen u Ljubotinju, nedaleko od  Cetinja,  27. jula 1907. godine. Osnovno obrazovanje započinje u Ljubotinju, a zatim nastavlja na Cetinju i u Herceg Novom. Gimnaziju uči najprije u Herceg Novom, nastavlja u Splitu, Sinju i završava u Nikšiću. Likovno se obrazuje veoma kratko 1925. godine u Beogradu kod profesora Ljube Ivanovića, Bete Vukanović i Ilije Šobajića. Godine 1926. odlazi u Pariz gdje upisuje Académie des Beaux-Arts. Ni tu se dugo ne zadržava već se opredjeljuje za samostalne studije slikarstva po pariskim muzejima i galerijama. U tom periodu povremeno izlaže na Salonu nezavisnih i na grupnim izložbama jugoslovenskih umjetnika. Godine 1929. priređuje samostalnu  izlažbu u Rimu, u Cassa dell’ Arte Moderna Bragaglia. Godine 1932. vraća se u Jugoslaviju, najprije u Beograd, gdje je imao tri samostalne izložbe, a potom od 1934. duže boravi u Crnoj Gori. Godine 1937. u Parizu u Jugoslovenskom paviljonu na Svjetskoj  izložbi dobija Grand Prix. U Parizu ponovo boravi od 1938. do 1940. kada dolazi u Beograd i prijavljuje učešće na Internacionalnoj izložbi u Hagu, gdje dobija prvu nagradu. Ratne godine provodi u zarobljeničkim logorima u Njemačkoj (Krems i Stalag) i u Italiji. Nakon  rata radi kao profesor na Likovnoj akademiji, gdje je imao i atelje. Izlaže na prvoj i drugoj izložbi ULUS-a. Godine 1946. dolazi na Cetinje gdje učestvuje u formiranju prve Umjetničke škole u Crnoj Gori i postaje njen prvi direktor i profesor. Sa Milom Milunovićem vodio je slikarsku radionicu pri Ministarstvu prosvjete. Nakon  preseljenja škole u Herceg Novi ostaje na Cetinju do 1950. Iste godine učestvuje na venecijanskom Bijenalu u jugoslovenskom paviljonu. U  Beogradu u galeriji na Terazijama 1951. otvara samostalnu izložbu koja je ujedno značila odbacivanje socrealističkog umjetničkog pravca i najavila nove tokove jugoslovenskog slikarstva. Nakon toga priređuje dvije samostalne izložbe u Parizu i učestvuje na brojnim likovnim manifestacijama u zemlji i inostarnstvu. Na Bijenalu u Sao Paolu  1953-4. godine dobija jednu od tri treće otkupne nagrade, na Bijenalu u Tokiju 1955. dobija jednu od četiri ravnopravne nagrade za sliku Noć u Crnoj Gori (1951), nacionalnu nagradu Gugenhajmove zadužbine 1956. za sliku Borba konja i mnoge druge. Samostalnu izložbu priredio je u Titogradu 1958. god, kojom je otvoren novosagrađeni Umjetnički paviljon. Po drugi put se pojavljuje na venecijanskom Bijenalu 1960. godine u Jugoslovenskom paviljonu. Godine 1963. provodi tri mjeseca u Indiji. Izlaže u Nju Delhiju i Bombaju.   Povodom šezdeset godina života i četrdeset godina rada 1967. god. otvorena mu je velika retrospektivna izložba u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, a sledeće godine samostalno izlaže u Titogradu i na Cetinju. Osim pomenutih, dobitnik je i brojnih drugih nagrada i priznanja, kao Ordena bratstva i jedinstva, i tada najvišeg društvenog priznanja nagrade AVNOJ-a 1966. godine, nagrade Herderove fondacije 1972. godine. Bio je član Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti, Srpske akademije nauka i umetnosti, Udruženja likovnih umjetnosti Crne Gore, Udruženja likovnih umetnika Srbije, Saveza likovnih umetnika Jugoslavije, galerije Penelope u Rimu. Obavio je brojna studijska putovanja: Francuska, Španija, Italija, Njemačka, SSSR, Brazil, Engleska, Belgija, Indija, Sirija i Liban. Umro je 13. februara 1974. godine u Beogradu, gdje je i sahranjen  u Aleji velikana.

NMCG

Izložba će biti otvorena do 13.08.2024.