Zelena čoja Montenegra – OTKAZANO

Grad teatar, Budva/ Gradsko pozorište, Podgorica

Beogradsko dramsko pozorište

Prema motivima romana Moma Kapora u saradnji sa Zukom Džumhurom

Zelena čoja Montenegra

Režija, adaptacija teksta i scenografija: Nikita Milivojević

Kostimografija: Jelena Stokuća

Muzika: Aleksandar Srebrić

Scenski pokret: Amalija Benet

Igraju: Miloš Pejović, Dejan Đonović, Emir Ćatović/Božidar Zuber, Simo Trebješanin, Jelena Simić, Maja Stojanović, Andrija Kuzmanović, Branimir Brstina, Ivan Tomić, Milorad Damjanović, Ivan Zablaćanski, Stefan Radonjić

Zelena čoja Montenegra

Oduvek sam posebno voleo priče u kojima postoji mešanje vremena, prostora, stvarnog i nestvarnog, kada je sve što se događa na nekakvoj granici, nije sasvim jasno gde tačno prestaje stvarnost a počinje fikcija, jer se toliko prožimaju da ih je ponekad nemoguće razlikovati. U pozorištu je to uvek bilo vrlo inspirativno za mene. “Zelena čoja Montenegra’’ je upravo jedna od takvih priča. U njoj se putuje kroz vreme i prostor,  sa puno mašte, nekih zanimljivih likova, neverovatnih događaja, ljubavi, intrige, misterije, politike, strasti…  Istorija, fikcija, realni događaji, neraskidivo su isprepleteni i jedno drugo podržavaju – baš kao i u životu. Sve zajedno, više nego dovoljno razloga da se radi predstava.

Nikita Milivojević povodom rada na predstavi

Nikita Milivojević

“Angažovanošću svojih predstava obeležio devedesete godine u srpskom teatru, a smelim i novim čitanjem klasike uveo ga u novi vek.” (Jovan Ćirilov)

Dobitnik je svih relevantnih pozorišnih priznanja za režiju u svojoj zemlji: (nagrade Bojan Stupica, više Sterijinih nagrada za režiju, Bitefove nagrade, kritike pozorišnog časopisa “Scena”, godišnjih nagrada Narodnog pozorišta Beograd, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Grada teatara Budva, Narodnog pozorišta “Ljubiša Jovanović” Šabac i mnogih drugih na festivalima: Kragujevac, Vršac, Šabac, Novi Sad, Skopje). U zajedničkoj anketi pozorišnih kritičara Srbije predstava “Banović Strahinja” u režiji Nikite Milivojevića proglašena je najznačajnijim ostvarenjem devedestih godina 20. vijeka u srpskom teatru. 2000. godine karijeru nastavlja u Grčkoj. Predstave “Ivanov” (A. P. Čehov) i “Zločin i kazna” (F. M. Dostojevski) u teatru Amore – proglašene su pozorišnim događajima u Atini. Predstava “Tri sestre” (A. P. Čehov) u teatru “Katja Dandulaki”dobija nagradu za najbolju režiju u Atini. Pored Grčke, režirao je i u Švedskoj, Sloveniji, Makedoniji, Turskoj, Njemačkoj, Italiji, SAD, itd. (Kalderon, Šekspir, Eshil, Sofokle, Čehov, Bulgakov, Pinter, T. Man, Breht, H. Miler, Ruževič, Vitrak, Jonesko, Bond, Beket, Stopard, Meterlink, Sartr, itd.).

Napisao je scenario i režirao igrani film “Jelena, Katarina, Marija” (New York, 2008-2009.) po motivima knjige “New York, Beograd”D. Miklje. 1996-2004. Redovni professor na odsjeku gluma/režija, Akademija umetnosti, Beograd 2005-2009,director Beogradskog interacionalnog teatarskog Festivala (BITEF) i Teatra Bitef. Od 2009. godine redovni profesor na Katedri za glumu/režiju Akademije umetnosti Novi Sad. Živi i radi u Beogradu .

www.akademija.uns.ac.rs

Zbog čega sam se vratio ovim stranicama nakon svih ovih godina?

Zuko bi se ponekad setio našeg scenarija i pitao me šta je s njim. Još uvek se nadao da će neko napraviti po njemu film i da ćemo se, najzad, obogatiti. Poslednji put, pred njegovu smrt, obećao sam mu da ću ga pronaći. Obojica smo verovali da imamo najbolju priču na svetu, kakva se sreće samo jednom u životu. Nismo ni sanjali da je Zukin život isto tako dobra priča.

Ispisujem, dakle, ove stranice da se Zukin duh potrošen na „Zelenu čoju Montenegra“ ne bi izgubio u nepovrat.

To je sad i jedini način da se ponovo družim sa Šejtan-efendijom, od koga sam naučio najvažnije stvari u životu.

(Momo Kapor u saradnji sa Zukom Džumhurom,

„Zelena čoja Montenegra“, Prosveta, Beograd,1993.god)